Аргентинците знаат дека во основа постојат само два стила на танго. Тука е поекстравагантната верзија која ја користат изведувачите и ја викаат “танго есценарио“ или “танго фантазија“ (сценско танго) како и друштвеното танго кое се танцува на милонги и се вика “танго салон“ (танго за игранки). Многу е едноставно и логично. Сепак, со текот на времето настанува забуна околу стиловите.
До скоро речиси без исклучок се предаваше само сценско танго. Го предаваа професионални танчари кои слободното време помеѓу изведбите го користеа за да даваат часови. Подоцна, во 1990-те се случи експанзија на тангото и луѓето во Аргентина започнаа повторно да ги откриваат милонгите – за жал, до тогаш можноста да се учи танго на традиционален начин беше речиси целосно исчезната. Друштвеното танго беше западнато во состојба на хибернација и во претходните 35 години тангото постоеше најчесто во облик на пренагласени улични перфоманси и сценски спектакли наменети за туристи. Стариот начин на постепено и спонтано учење на танцот беше речиси замрен. Едноставно немаше останато доволно луѓе кои би ја продолжиле традицијата на играње танго на маалските улици, танцување во клубови и вежбање во домашни услови со членовите на семејството. Од овие причини, се појавија поединци кои решија да пробаат нешто ново и започнаа да даваат часови по друштвено танго за танцување на милонги.
Нивните часови се засноваа на учење како да се реагира на каденциите во музиката и да се постигне блиска поврзаност со партнерот и мазно и непречено движење на преполн подиум. Ваквите теми ја начнуваа само површината на танцот, но затоа пак, солидно ги покриваа основните техники. Поради фактот што овие часови беа многу различни од драматичните фигури и сложени кореографии кои ги предаваа изведувачите, новите учители бараа начин за да направат јасна дистинкција меѓу нивното друштвено танго и часовите кои веќе постоеја. Проблемот беше во тоа што голем дел од изведувачите веќе го користеа називот „танго салон“ за да ги рекламираат нивните часови - затоа некои од новите инструктори решија нивните часови да ги наречат „танго милонгеро“. Едноставно го заменија зборот „салон“ со „милонгеро“. „Танго салон“ значи танго за друштвено танцување во сала (што подразбира милонга), а „танго милонгеро“ подразбира танго кое се игра на милонга. Технички, и двата називи се однесуваат на истото. Но заради тоа што учителите за сценско танго веќе го имале присвоено терминот „танго салон“, новите учители морале да смислат поинакво име.
Веројатно со ова започнува конфузијата, но важно е да се запомне дека „танго милонгеро“ не е некој посебен стил на танго кој го играат само старите милонгероси.
Танго милонгеро = танго за милонга = танго салон
Танго милонгеро ≠ посебен тип на танго кој го играат старите милонгероси
Старите милонгероси не играат поразлично од другите танчери во Буенос Аирес кои практикуваат друштвено танго. Тие се едноставно оние што имаат најдолг танцувачки стаж. Ова значи дека можеби играат подобро од повеќето, но сепак го играат истото ритмично, слеано танго како и сите останати кои го знаат правилниот начин за танцување на милонга.
Проблемот е во тоа што многумина по грешка претпоствуваат дека танго милонгеро се однесува само на старите милонгероси.
(извор: Tango and chaos)
Friday, July 4, 2014
Friday, June 6, 2014
Приказната на тангото (1): Праисторија
танцот на имигрантите - андалузиско танго - африканска теорија - осамени мажи вежбаат танго - Куба и Шпанија, хабанера, милонга, кандомбе - величествениот момент да танцуваш со жена
Имигрантите во Аргентина веројатно со себе ги донеле и европските танци. Како и кога од нив почнало да еволуира тангото веројатно никогаш нема да дознаеме. Тоа е така затоа што тангото го создале луѓе кои по ништо не се интересни за историјата – сиромашните и обесправените. Често овој период на историјата мора да се потпре на забелешки што ги давале луѓе однадвор, оние кои за тангото знаеле многу малку или ништо.
Првото музичко дело кое себеси се опишува како танго е објавено во Аргентина во 1857 година. Се вика “Toma maté, ché”. Зборот танго во тоа време веројатно се однесувал на Андалузиско танго (tango andaluz), музички стил од област во Шпанија позната како дом на фламенкото.
Постојат повеќе теории за настанокот на зборот танго. Најпопуларна е онаа дека тој настанал во заедница на доселеници од Африка,
Имигрантите во Аргентина веројатно со себе ги донеле и европските танци. Како и кога од нив почнало да еволуира тангото веројатно никогаш нема да дознаеме. Тоа е така затоа што тангото го создале луѓе кои по ништо не се интересни за историјата – сиромашните и обесправените. Често овој период на историјата мора да се потпре на забелешки што ги давале луѓе однадвор, оние кои за тангото знаеле многу малку или ништо.Првото музичко дело кое себеси се опишува како танго е објавено во Аргентина во 1857 година. Се вика “Toma maté, ché”. Зборот танго во тоа време веројатно се однесувал на Андалузиско танго (tango andaluz), музички стил од област во Шпанија позната како дом на фламенкото.
Постојат повеќе теории за настанокот на зборот танго. Најпопуларна е онаа дека тој настанал во заедница на доселеници од Африка,
Friday, February 28, 2014
Возбудена хабанера
теоретски вовед за сфаќање на милонгата како музичка форма - врските на милонгата со хабанерата и кандомбето - [1] 2 3 [4] [5] 6 [7] 8 - секоја шеста танда се милонги
ПОТЕКЛО И НАСТАНУВАЊЕ - Оригинално милонгата настанала во областа Рио дел плата во Аргентина и Уругвај. Нејзината популарност започнува во 1870-тите години, далеку пред да настане тангото (почетоците на тангото се во 1890-тите години) и е поврзана со музичката форма пажада (payada). Оваа музика, за која некои велат дека всушност е „возбудена хабанера“, има 2/4 живо темпо.
Многу истражувачи сметаат дека милонгата како музичка форма е тесно поврзана со кандомбе, танцот на црните робови во Јужна Америка.
Оригиналната хабанера е поделена во четири удари, стандардно во две четрвртинки каде што секој удар е изразен. Кога хабанерата се трансформирала во милонга темпото се удвоило, а силата на првиот удар ја намалила силата на четвртиот - што направило милонгата да зазвучи речиси како валс: еден-два-три(четири), еден-два-три(четири).
СПЕЦИФИКИ - Милонгата има синкопиран ритам од 8 удари со акцент на 1., (понекогаш и на 2.), 4., 5. и на 7. удар.
- регуларна две-четвртинска музика (2/4)
[1] 2 3 4 [5] 6 7 8
- милонга
[1] 2 3 [4] [5] 6 [7] 8, понекогаш и [1] [2] 3 [4] [5] 6 [7] 8
- 332
[1] 2 3 [4] 5 6 [7] 8
Интересно е дека легендарниот Франциско Канаро, композитор и лидер на оркестар, експериментирал со формата која самиот ја измислил - милонгон, но таа никогаш не била пошироко прифатена во танго заедницата.
ТАНЦОТ - Со текот на времето оваа музика се поврзала и со други музички форми, пред се преземајќи елементи од тангото.
Денес милонгата како музичка форма е присутна на секоја милонга (игранка). Вообичаеното правило е дека секоја шеста танда (група од песни) се милонги. Тандите составени од милонги речиси по правило содржат три песни, бидејќи повеќе од тоа би ги изморило танчерите, имајќи предвид дека станува збор за жива музика која бара поголем напор од танчерите.
извори:
ПОТЕКЛО И НАСТАНУВАЊЕ - Оригинално милонгата настанала во областа Рио дел плата во Аргентина и Уругвај. Нејзината популарност започнува во 1870-тите години, далеку пред да настане тангото (почетоците на тангото се во 1890-тите години) и е поврзана со музичката форма пажада (payada). Оваа музика, за која некои велат дека всушност е „возбудена хабанера“, има 2/4 живо темпо.
Многу истражувачи сметаат дека милонгата како музичка форма е тесно поврзана со кандомбе, танцот на црните робови во Јужна Америка.
Оригиналната хабанера е поделена во четири удари, стандардно во две четрвртинки каде што секој удар е изразен. Кога хабанерата се трансформирала во милонга темпото се удвоило, а силата на првиот удар ја намалила силата на четвртиот - што направило милонгата да зазвучи речиси како валс: еден-два-три(четири), еден-два-три(четири).
СПЕЦИФИКИ - Милонгата има синкопиран ритам од 8 удари со акцент на 1., (понекогаш и на 2.), 4., 5. и на 7. удар.
- регуларна две-четвртинска музика (2/4)
[1] 2 3 4 [5] 6 7 8
- милонга
[1] 2 3 [4] [5] 6 [7] 8, понекогаш и [1] [2] 3 [4] [5] 6 [7] 8
- 332
[1] 2 3 [4] 5 6 [7] 8
Интересно е дека легендарниот Франциско Канаро, композитор и лидер на оркестар, експериментирал со формата која самиот ја измислил - милонгон, но таа никогаш не била пошироко прифатена во танго заедницата.
ТАНЦОТ - Со текот на времето оваа музика се поврзала и со други музички форми, пред се преземајќи елементи од тангото.
Денес милонгата како музичка форма е присутна на секоја милонга (игранка). Вообичаеното правило е дека секоја шеста танда (група од песни) се милонги. Тандите составени од милонги речиси по правило содржат три песни, бидејќи повеќе од тоа би ги изморило танчерите, имајќи предвид дека станува збор за жива музика која бара поголем напор од танчерите.
извори:
Subscribe to:
Posts (Atom)