Скопје и Венеција во пролетна танго прегратка

Група милонгери и милонгероси од Италија во април ќе гостуваат на најголемиот танго-маратон организиран досега во Македонија 

Танго маратон со поголема група милонгери и милонгероси од Венеција ќе се одржи во текот на април следната година во хотелот „Сонце“ во Скопје.

На овој настан ќе присуствуваат познатата инструкторка и милонгера од Буенос Аирес, Мирта Тисеира и нејзините ученици од Италија. На настанот, се очекува присуство и на поголем број милонгероси и милонгери од Балканот.

„Танго милонгеро Скопје“ го организира маратонот како продолжение на двете работилници со Мирта Тисеира. Последната од нив се одржа од петти до деветти овој месец кога познатата милонгера во Скопје држеше часови за танго, милонга, валс и за женска техника.

Практилонга за помалку искусните

Редовна практилонга почна да се одржува секоја недела во „Fun Cafe“ со почеток во 21.30 часот. Практилонгата е милонга на која помалку искусните може да танцуваат со поискусните и преку телото да учат и побргу да напредуваат. Првата практилонга се одржа на 9 декември.

Прва попладневна милонга во Скопје

Милонгата „El Centro“ од први декември се одржува секоја сабота од 16.30 часот до 21.00 часот вo „Drama Coffee House“ во центарот на Скопје. Со тоа ова е првата попладневна милонга во Скопје. Првото издание на милонгата помина во опуштена саботна атмосфера.

Обновена милонгата „Tango de la Luz"

„Tango de la Luz“ повторно се одржува секој четврток во „Check in“ со почеток во 20.00 часот. Оваа милонга паузираше скоро цела година, по што „Танго милонгеро Скопје“ ја обнови на петти декември годинава. На отворањето специјална гостинка беше и маестра Мирта Тисеира.

Балкански танго викенд во Скопје

Вториот Балкански танго викенд ќе се одржи од 26 до 28 октомври во Скопје во организација на Танго милонгеро Скопје (Македонија), Варна танго евент (Бугарија), како и Јорданис Марантсидис од Солун (Грција).

На настанот се најавени гости од Македонија, Бугарија, Грција, Турција, Романија...

Според програмата ќе се танцува преку 20 часа на традиционална танго музика.

Првиот Балкански танго викенд се одржа од 31 август до 2 септември во Солун.

Совети за успешно Cabeceo

Водич во десет чекори – Алехандра Тодаро

[фотографија од Tango and chaos]

1. Имајте план и бидете дисциплинирани. Знајте однапред со кого сакате да играте на кој тип на музика.

2. Имајте резервен план. Однапред одберете втора и трета опција и имајте ги предвид.

3.Обидете се брзо да ја препознаете музиката  од тандата и потоа веднаш започнете да  гледате кон лицето што е ваш прв избор за тој тип на музика.

4. Ни за миг не го тргајте погледот од избраната личност (доколку и претходно сте играле заедно, останатото ќе биде едноставно затоа што тој или таа веќе ќе гледа кон вас кога ќе ја слушне музиката).

5. Ако не ви биде возвратен погледот, малку почекајте. Доколку почувствувате дека лицето е свесно за вас, но гледа на друга страна, веднаш насочете го погледот кон второизбраниот партнер и повторете го обидот.

6. Откако ќе се оствари контакт со поглед, може да се употреби било каков знак за прифаќање. Меѓу милонгеросите, знакот е не повеќе од поглед кој трае од една до две секунди или можеби суптилно кимнување со глава или покажување со поглед кон подот.

7. Доколку се случи да ви се сретне погледот по грешка со некој со кого не сакате да играте, не покажувајте реакција и брзо погледнете на страна.

8. Откако ќе биде прифатена поканата за танц, партнерите го задржуваат погледот еден на друг додека жената седи а мажот го преминува подиумот и застанува пред неа.

9.  Девојката треба да стане да игра дури во оној момент кога со партнерот ќе се најдат очи во очи и еден пред друг (ова помага да се избегнат недоразбирања околу сигналите, затоа што може да се случи посакуваната партнерка да седи во линија со погледот на танчарот, но еден или два реда поназад).

10. По завршувањето на танцот, партнерот секогаш ја испраќа партнерката до нејзината маса, а потоа се враќа на својата.

извор: Tango and chaos

Tips for Success With the Cabeceo

 An 10-step tutorial from Alejandra Todaro

[photo by Tango and chaos]

1. Have a plan and be disciplined. Know ahead of time who you want to dance with for each type of music.

2. Have a fallback position. Pick a second and a third choice ahead of time, and keep them in mind.

3. Try to quickly identify the music of the tanda, and then immediately begin to stare intently at your first choice for that type of music.

4. Do NOT take you eyes off that person, even for one second. (If you have a history, the rest is easy, because he or she will probably already be looking back when they hear the music).

5. If no eye contact is returned, wait a bit. If you sense the person is aware of you, but is looking elsewhere, immediately switch your stare to choice number two, and repeat the process.

6. If eye contact is made, any sign of recognition will work. Among the milongueros and milongueras, this is usually nothing more than a glance of a second or two, or maybe a slight nod, or a cutting of the eyes toward the floor.

7. If you happen to make eye contact by mistake with someone you don’t want to dance with, show no reaction at all, and look away quickly!

8. Once the dance offer has been accepted, both partners should maintain eye contact while the woman remains seated, and the man crosses the floor and stands in front her.

9.  Only when you are standing face to face, eye to eye, should the woman get up to dance. (This prevents crossed signals, where the intended partner may be sitting in the line of site, but one or two rows back).

10. When the dance is finished, the man always walks the woman back to her table, and then returns to his own.

source: Tango and chaos
превод на македонски

Prácticas – learning through the body

[photo from picperdaychadk.blogspot.com/]

People with little knowledge of the history of Tango tend to assume that to learn to dance the Tango (or any other dance), the thing to do is to go to a beginners’ class. At that beginners’ class they assume that they will learn a step, which they will try to do with another beginner who has just learned the step, and that then they will go to a dance and try and repeat that step with someone else who already knows it. Learning technique is not something many novices give much thought to, unless they are told that it is what they need to do.

At a beginners’ class, and probably at a dance that follows it, they will be surrounded by other beginners. They rely on the teacher, and perhaps a small group of more advanced students, to give them the information they need about the dance, and put their faith in the assumption that the teacher must know what they are talking about, or they would not be teaching a class.

One of fundamental differences between a class and a práctica as a way of passing on the dance is that in a group class the student generally receives the bulk of their information through the eyes and ears, and processes that information mentally in an attempt to communicate it to the body, while in a práctica the person learning receives information through the body, directly from the body of the more experienced dancer. In a class the student relies on the teacher having two skills – skill in the dance itself, plus the ability to communicate that skill in a way the student can comprehend. It was rare to find people who learned to dance in the prácticas of the Golden Age who had the ability to articulate and explain the highly developed skills in the dance they possessed. Conversely, sometimes people who were skilled communicators, able to teach a class with conviction and confidence, did not have been recognized by the dancers of the Golden Age – the dancers who represented the continuous, living tradition of Tango – as being Tango at all. It is a very fortunate student who finds a teacher who has true knowledge and understanding of the dance, as well as the skills to communicate that knowledge.

(from “The Meaning of Tango: The Story of the Argentinian Dance” by Christine Denniston)

The Tango and Trapeze Acts

by Cacho Dante, Milonguero de Buenos Aires

Cacho Dante [photo by coeurtango.com]

Thirty years ago, the tango wasn't a trapeze act. It didn't have choreographies, and the woman was not just a follower, she was to whom the tango was dedicated.

Around that time, under the pressure of the dictatorship in Argentina, many milongueros stopped dancing. They were tired of getting picked up by the authorities every weekend to see if they had a police record.
Some milongueros went back to the neighborhood clubs where they had to dance with their neighbors, their cousins, the sisters of friends—all under the watchful eyes of mothers. It was an enormous bore.

The guys at that time had already surpassed the stage of steps. They had already passed through the filter: When they didn't really know how to dance, they did 20 steps; when the knew a bit more, they did 10; and when they really knew what they were doing, they danced five….but with real quality.

The rest they learned from the orchestras at the time: how to navigate the dance floor; how to lead the rhythm. They danced then to some of the best orchestras live every day, Osvaldo Pugliese, Anibal Troilo, Juan D'Arienzo, Francisco Canaro, Alfredo Gobbi, etc.

Later, everything changed. The tango climbed onto the trapeze and became choreographed. And it became a dance of the deaf. The dance floor today also sometimes seems like a war zone. Women don't even get the chance to choose their partners. Men snatch them from the tables as if they were fruit in a supermarket bin.
When some of the milongueros returned to dance, myself included, we wanted to be in style, to learn choreographies. But it was late for that because for us it was more important to be appreciated by the woman than to be admired by those who liked to be seen. Women chose the tango milonguero. They embraced the old guys and then later embraced the young ones as well. Even if we milongueros are fat and bald, we still carry our heads high and have plenty of women to dance with.

Sometimes you hear that tango milonguero will die with the last milonguero. But those who say that don't seem to be aware that the last one is only 17 years old and is already teaching the dance.

Nowadays, we dance to orchestras and singers that are long gone. The sons of the great orchestra leaders, as children do, did not listen to their parents. Today, unfortunately, there isn't really any new music to dance to. The orchestras now knock themselves out to follow the singers, whereas in the old days the singer was just another instrument.

The tango, some say, is growing. Others say it is getting fat. I believe it is swollen, like someone who has eaten too much. Luckily, the example of the milonguero exists and it is not by chance nor just because it is something in vogue that some young people here and other people abroad dance in a close embrace and fly. To fly, you must have your feet firmly on the earth. We Pugliese fans plant our feet on the dance floor and we fly with our torsos. There is no other way to dance the silences and the pauses. With D'Arienzo, you dance in fourth gear, with Pugliese, in first. For Pugliese, you must lower the turns and with D'Arienzo, lift them.

The tango is a feeling that is danced. That's why it is not choreographed, though it can have sequences, like all feelings. You can dance love, rage, happiness, pleasure, every mood. The tango is not a dance to demonstrate ability but rather an interpretation of feeling. It is not just moving your feet and posturing. The tango is Argentine, but it belongs to all those who understand its feelings and its codes.

Guys, to dance tango, you must listen to the heart of the woman.

written in November 1998 by Cacho Dante, milonguero de Buenos Aires

 http://www.torontotango.com/opinions/cacho.htm